Στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Δημητρίου Λαβάρων, του τέως Δήμου Ορφέως, όπου ιδιαιτέρως τιμάται η μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Αγία Φωτεινή, ιερούργησε την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, 22α του μηνός Μαΐου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός. Ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύοντας εκ της ευαγγελικής περικοπής την περί του Κυρίου ομολογία των Σαμαρειτών «αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός», μεταξύ άλλων, είπε·
«Αὐτή ἡ ὁμολογία τῶν Σαμαρειτῶν ἀποτελεῖ μία κοινή διαπίστωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού γνωρίζονται μέ τόν Ἰησοῦ καί σαγηνεύονται ἀπ’ Αὐτόν. Οἱ ζωές τῶν ἀνθρώπων μοιάζουν μέ ἀμέτρητα μονοπάτια, πού ἔχουν ὡς κατεύθυνση τήν ἀναζήτηση τῆς εὐδαιμονίας καί τῆς πληρότητας. Κάθε ἄνθρωπος, ἀπό τήν πρώτη ἀναπνοή μέχρι τήν τελευταία του ἐκπνοή, βαδίζει στό μονοπάτι τοῦχρόνου, μέ σκοπό νά βρεῖ τήν καταξίωση, τήν ἐσωτερική ἰσορροπία, τή γαλήνη τοῦ πνεύματος, τήν ἀληθινή χαρά καί πληρότητα. Κάθε ἀνθρώπινη ζωή μοιάζει μέ μιά ἐπανάληψη τοῦ δράματος τῶν πρωτοπλάστων. Κοινή περιουσία ὅλων εἶναι ἡ ἀπώλεια τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν ἀπώλεια μᾶς κληροδότησαν οἱ κοινοί μας πρόγονοι, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Ἐκεῖνοι ὅμως ὡς πρόσωπα, μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Λυτρωτῆ, βρῆκαν τό δρόμο νά γυρίσουν κοντά Του. Κάθε ἄνθρωπος σ’ ὁλόκληρη τή ζωή του ψάχνει γιά τόν τρόπο καί τό δρόμο αὐτῆς τῆς ἐπιστροφῆς στό Θεό. Ὅλες οἱ ἀναζητήσεις, οἱἐπιστῆμες, οἱ τέχνες, ἀκόμη καί οἱ παρεκτροπές στοχεύουν σ’ ἕνα καί μόνο στόχο, στόν ἀπολεσθέντα Παράδεισο. Ὅλοι διψοῦμε γιά τόν Παράδεισο πού χάσαμε. Ὅλοι δυστυχοῦμε γιά τόν Παράδεισο πού ἀκόμη δέ βρήκαμε. Αὐτός ὁ Παράδεισος ὅμως εἶναι πρόσωπο. Ὁ ἀληθινός Παράδεισος εἶναι ὁ ἴδιος ὁΧριστός. Γι’ αὐτό ὅποιος γνωρίζεται μέ τό Χριστό ὁμολογεῖ, ὅπως καί οἱ Σαμαρεῖτες: «αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός».
»Ὁ κόσμος ἀναζήτησε πολλούς σωτῆρες μέσα στό παγκόσμιο δρᾶμα τῆς ἱστορίας. Ὅλοι τόν ἀπογοήτευσαν, τόν πρόδωσαν, τόν ἐκμεταλλεύτηκαν. Ὁ μόνος Σωτήρας πού δικαίωσε τίς προσδοκίες τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ Χριστός. Μόνον ὁ Χριστός ἔρχεται στόν κόσμο γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Παίρνει τήν ζἀνθρώπινη σάρκα καί τήν ἐλευθερώνει ἀπό τη φθορά καί τό θάνατο. Μέ τή δική Του θυσία, μέ τό δικό Του θάνατο, μέ τήν Ἀνάληψή Του κάνει τόν ἄνθρωπο κατά χάριν Θεό. Ποιός μεσσίας, ποιός ἐπαναστάτης, ποιός κοινωνικός ἀναμορφωτής, ποιός μεγάλος φιλόσοφος καί δάσκαλος, ποιός ἐπιστήμονας, ποιός καλλιτέχνης, ποιός «προφήτης» καί εὐεργέτης κατάφερε ποτέ νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό; Κανένας! Ὅλοι οἱ διάσημοι αὐτοῦ τοῦ κόσμου οὔτε τόν ἑαυτό τους δέν κατάφεραν νά βελτιώσουν καί νά σώσουν. Ὁ μόνος πού πῆρε τό ράκος καί τό ἔκανε μετάξι, πού πῆρε τή λάσπη καί τήν ἔκανε διαμάντι, πού πῆρε τήν πέτρα καί τήν ἔκανε φωτιά, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Νικητής τοῦθανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Δέν φοβήθηκε τήν ἀνθρώπινη ἀνυπακοή, δέν δίστασε μπροστά στή δαιμονική κακότητα, δέν κουράστηκε ἀπό τίς ἀνόητες παλινωδίες καί μωρότητες τῶν ἀχάριστων πλασμάτων Του. Ἦλθε ἀθόρυβα, ἔζησε ἀγαπητικά, ἔφυγε ἀρχοντικά. Σάν τέλειος κήρυξε καί ἔπραξε τά πάντα, γιά νά σώσει τούς πάντες. Ὡς Μεσσίας ἔγινε ὁ παγκόσμιος ἄρχοντας τῶν συνειδήσεων, ἡ τομή τοῦ χρόνου, ὁ ὅρος τοῦ σωστοῦ καί τοῦ λάθους.
»Ὁ σύγχρονος κόσμος εἶναι μία εἰκόνα τῆς ἀρχαίας Σαμάρειας. Προσπαθεῖ γιά τήν εὐημερία, παλεύει γιά τήν πρόοδο, ἀγχώνεται μέ τίς ἀνασφάλειες καί τά πλήγματα πού τόν βρίσκουν. Κάθε ἄνθρωπος μέσα στόν κόσμο αὐτό περιμένει ἕναν κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου νά τοῦ μιλήσει γιά τό Σωτῆρα Χριστό. Ἡ Σαμαρεῖτις ἐργάστηκε ὡς ἰσαπόστολος ἀνάμεσα στούς συμπατριῶτες της. Τό ἴδιο κάνει καί κάθε γνήσιος μαθητής τοῦ Λυτρωτῆ. Δέν κρατάει τόν Ἰησοῦ κλεισμένο στή δική του καρδιά. Τόν μοιράζεται μέ τ’ ἀδέλφια του. Τόν μεταγγίζει στούς διπλανούς του. Τόν διαλαλεῖ μέ τό παράδειγμα καί τή ζωή του. Ἡ ζωή κάθε ἀληθινοῦ πιστοῦ εἶναι ἕνα κήρυγμα Χριστοῦ. Ὅποιος ξεδίψασε ἀπό τό ἀθάνατο νερό τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅποιος χόρτασε ἀπό τή βρώση τῆς ἀθανασίας, γίνεται μία σύχρονη Σαμαρείτις, πού, ἀνεξάρτητα ἀπό τά λάθη, τίς πτώσεις καί τά προσωπικά ἁμαρτήματά του, μπορεῖ νά διακηρύττει ὅτι ὁ Μεσσίας ἦλθε καί μᾶς περιμένει ὅλους, νά μᾶς υἱοθετήσει καί νά μᾶς θεώσει».
Την Θεία Λειτουργία στα Λάβαρα παρακολούθησαν ο Δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σουφλίου Μιχαήλ Πιτιακούδης και ικανό εκκλησίασμα.
Το μεσημέρι της ιδίας ημέρας ο Σεβασμιώτατος προσκεκλημένος του εδρεύοντος από το 2018 στην Ορεστιάδα Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως παρέστη στα αποκαλυπτήρια αναθηματικού μνημείου στον αύλειο χώρο του κτιρίου, όπου φιλοξενείται του αρχείο του Φ.Σ.Α., επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως 150 ετών από της ιδρύσεώς του. Μετά τα αποκαλυπτήρια ο Σεβασμιώτατος τέλεσε Τρισάγιο εις μνημόσυνον των μακαρία τη λήξει ιδρυτών, δωρητών, συνδρομητών, αρωγών, ευεργετών και κεκοιμημένων μελών του Συλλόγου. Ο Σεβασμιώτατος στη σύντομη προσλαλιά του εξήρε την προσφορά του Συλλόγου στην παιδεία και στον πολιτισμό. Κύριος ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος του Συλλόγου καθηγητής Δημήτριος Κιηγμάς (διαβάστε την ομιλία του εδώ). Παρέστησαν οι Βουλευτές Έβρου Αναστασία Γκαρά και Χρήστος Δερμεντζόπουλος, ο Δήμαρχος Ορεστιάδος Βασίλειος Μαυρίδης και μέλη του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως.
