Ένα πλούσιο σε ποιμαντικές δραστηριότητες πρόγραμμα είχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός το Σαββατοκύριακο, 17 και 18 του μηνός Φεβρουαρίου ε.έ. Συγκεκριμένα ο Σεβασμιώτατος·
• Το Σάββατο, 17η του μηνός Φεβρουαρίου ε.έ., επί τη μνήμη του του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, ιερούργησε στον ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Διδυμοτείχου και τέλεσε το Μνημόσυνο του πρό έτους αποβιώσαντος κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεώς μας Ιερέως Αθανασίου Μαζαράκη.
• Την Κυριακή, 18η του μηνός Φεβρουαρίου ε.έ. ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλεισσούς Ορεστιάδος, όπου σχολιάζοντας την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, μεταξύ άλλων, τόνισε· «Μια αλλογενής και αλλόθρησκη, μια εντελώς ξένη γυναίκα τρέχει πίσω από τον Χριστό και επίμονα φωνάζει: ʺΚύριε, βοήθει μοιʺ, για να θεραπεύσει την θυγατέρα της από την κακότητα του Σατανά. Ο Χριστός βλέπει σ’ αυτήν έναν πονεμένο άνθρωπο, βλέπει μία τραυματισμένη ψυχή, βλέπει έναν καλοπροαίρετο χαρακτήρα, βλέπει ένα δικό του πλάσμα να υποφέρει. Συγκαταβαίνει στη μάνα, στη γυναίκα, στον πόνο, στην ανάγκη, στη μοναξιά και στην απελπισία του ανθρώπου, διότι είναι φιλάνθρωπος και Σωτήρας.
»Η Χαναναία κράζει δυνατά και επίμονα ʺΚύριε, βοήθει μοιʺ, διότι έχει μέσα της πίστη και εμπιστοσύνη, δονείται από την ελπίδα ότι το πρόσωπο πού βρίσκεται μπροστά της έχει τη δύναμη να της προσφέρει το άρωμα της χαράς. Κανένα ανθρώπινο εμπόδιο δεν στέκεται ικανό να αναστείλει και να κάμψει την πίστη και την εμπιστοσύνη αυτής της γυναίκας προς τον Ιησού. Ακόμη και οι προσβολές του ιδίου του Χριστού προς το πρόσωπό της, που της απευθύνει τεχνηέντως και με σκοπιμότητα, για να αναδείξει τελικά την ποιότητά της, δεν κάμπτουν την εμπιστοσύνη της στην παντοδύναμη παρουσία Του. …
»Η πίστη στον Θεό είναι δύναμη και παρηγοριά. Είναι μακάριοι αυτοί πού εμπιστεύονται στον Χριστό τα προβλήματά τους, διότι Εκείνος μόνο μπορεί να δώσει την καλύτερη λύση. Είναι ευτυχισμένοι, διότι με την εμπιστοσύνη αυτή διώχνουν το άγχος και απολαμβάνουν τη γλυκύτητα της παρουσίας Του. Είναι χαρούμενοι, διότι με την πίστη τους στο πρόσωπό Του έκτισαν μία σχέση μαζί Του και νίκησαν τη μοναξιά πού πνίγει το σύνολο των ανθρώπων. Σ’ έναν κόσμο ανερμάτιστο και μπερδεμένο ἡ πίστη γίνεται ο προβολέας της ανθρώπινης ύπαρξης, πού φωτίζει τον άνθρωπο στην πορεία του προς την αιωνιότητα. Η πίστη είναι το κλειδί της χαράς και της γαλήνης, πού το κρατούν οι έξυπνοι και οι ελεύθεροι αυτού του κόσμου. …
»ʺΚύριε, βοήθει μοιʺ κράζει η Χαναναία προς τον Χριστό με ταπείνωση. Τρέχει προς τον Κύριο με διάθεση να ταπεινωθεί. Δέχεται κάθε ευτελισμό χωρίς διαμαρτυρία. Δέχεται τον χαρακτηρισμό ότι είναι ʺκυνάριονʺ και επιτείνει αυτόν τον χαρακτηρισμό, ζητώντας ψίχουλα του θεϊκού ελέους. Ο Κύριος, πού είπε ότι στους ταπεινούς δίδει τη χάρη Του, δεν θα μπορούσε να αντισταθεί μπροστά στην τόση ταπείνωση αυτής της μάνας. Συγκαταβαίνει στην ταπείνωση πάντοτε, διότι αδίστακτα επιβλέπει στον ταπεινό, ήσυχο και μετρημένο άνθρωπο. Στην κοινωνία μας ἡ ταπείνωση δυστυχώς δεν θεωρείται αρετή αλλά αδυναμία και ανοησία. Από τη βρεφική μας ηλικία διδασκόμεθα την έπαρση και την αλαζονεία. Στα παιδιά μας διδάσκουμε τον εγωισμό. Τούς δείχνουμε ότι είναι το κέντρο του κόσμου, διότι κάθε επιθυμία τους είναι για τούς πάντες διαταγή. Δεν φέρνουμε τον εγωισμό μόνον σαν προπατορική κατάρα αλλά τον αυξάνουμε ακόμη περισσότερο με την πεποίθηση ότι τάχα έτσι εξασφαλίζουμε την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία μας. Στην πραγματικότητα, όμως, με τον εγωισμό τροφοδοτούμε τίς επιθυμίες μας και γινόμεθα σκλάβοι τους με δεσμά ατσάλινα, πού ονομάζονται εξαρτήσεις και πάθη.»
• Στη συνέχεια, τις μεσημβρινές ώρες της ιδίας ημέρας, ευλόγησε την Βασιλόπιτα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ορστιάδος και περιφερείας. Στη σύντομη προσφώνησή του είχε την ευκαιρία να επαινέσει το Μουσείο για την πολύτιμη προσφορά του στην πόλη και τον πολιτισμό και να συγχαρεί τον πρότριτα αναλαβόντα καθήκοντα Προέδρου κ. Βασίλειο Παπαμιχαήλ, ο οποίος έρχεται να συνεχίσει το έργο του εμπνευστού και πρωτεργάτου και πολλά κοπιάσαντος δημιουργού του Μουσείου κ. Πασχάλη Μαυρίδη.
• Το εσπέρας της αυτής ημέρας, επί τη μνήμη της Οσιομάρτυρος Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, προέστη του Εσπερινού της αγρυπνίας στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου.